وَ رُوِيَ أَنَّهُ ذُكِرَ عِنْدَ عُمَرَ بْنِ الْخَطَّابِ فِي أَيَّامِهِ - حَلْيُ الْكَعْبَةِ وَ كَثْرَتُهُ فَقَالَ قَوْمٌ
- لَوْ أَخَذْتَهُ فَجَهَّزْتَ بِهِ جُيُوشَ الْمُسْلِمِينَ - كَانَ أَعْظَمَ لِلْأَجْرِ وَ مَا تَصْنَعُ الْكَعْبَةُ بِالْحَلْيِ - فَهَمَّ عُمَرُ بِذَلِكَ وَ سَأَلَ عَنْهُ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ ع
- فَقَالَ ع إِنَّ هَذَا الْقُرْآنَ أُنْزِلَ عَلَى النَّبِيِّ ص - وَ الْأَمْوَالُ أَرْبَعَةٌ أَمْوَالُ الْمُسْلِمِينَ - فَقَسَّمَهَا بَيْنَ الْوَرَثَةِ فِي الْفَرَائِضِ -
وَ الْفَيْءُ فَقَسَّمَهُ عَلَى مُسْتَحِقِّيهِ - وَ الْخُمُسُ فَوَضَعَهُ اللَّهُ حَيْثُ وَضَعَهُ - وَ الصَّدَقَاتُ فَجَعَلَهَا اللَّهُ حَيْثُ جَعَلَهَا - وَ كَانَ حَلْيُ الْكَعْبَةِ فِيهَا يَوْمَئِذٍ -
فَتَرَكَهُ اللَّهُ عَلَى حَالِهِ - وَ لَمْ يَتْرُكْهُ نِسْيَاناً وَ لَمْ يَخْفَ عَلَيْهِ مَكَاناً - فَأَقِرَّهُ حَيْثُ أَقَرَّهُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ
- فَقَالَ لَهُ عُمَرُ لَوْلَاكَ لَافْتَضَحْنَا - وَ تَرَكَ الْحَلْيَ بِحَالِهِ
و درود خدا بر او، فرمود: (در زمان حکومت عمر، نسبت به فراوانی زيور و زينت‌های کعبه صحبت شد، گروهی گفتند
آنها را برای لشکر اسلام مصرف کن، کعبه زر و زينت نمی‌خواهد، وقتی از امير المؤمنين عليه السّلام پرسيدند، فرمود)
همانا قرآن بر پيامبر صلّی اللّه عليه و آله و سلّم هنگامی نازل گرديد که اموال چهار قسم بود، اموال مسلمانان، که آن
را بر أساس سهم هر يک از وارثان، تقسيم کرد، و غنيمت جنگی که آن را به نيازمندانش رساند، و خمس، که خدا
جايگاه مصرف آن را تعيين فرمود، و صدقات، که خداوند راه‌های بخشش آن را مشخّص فرمود. و زيور آلات و زينت کعبه از
اموالی بودند که خدا آن را به حال خود گذاشت، نه از روی فراموشی آن را ترک کرد، و نه از چشم خدا پنهان بود، تو نيز آن
را به حال خود واگذار چنانکه خدا و پيامبرش آن را بحال خود واگذاشتند.
(عمر گفت: اگر تو نبودی رسوا می‌شديم، و متعرّض زيور آلات کعبه نشد)
(تاريخی، فقهی، اقتصادی)
وَ قَالَ ع لَوْ قَدِ اسْتَوَتْ قَدَمَايَ مِنْ هَذِهِ الْمَدَاحِضِ لَغَيَّرْتُ أَشْيَاءَ
و درود خدا بر او، فرمود: اگر از اين فتنه‌ها و لغزشگاه با قدرت بگذرم، دگرگونی‌های بسيار پديد می‌آورم.
(سياسی)
